Clownsgedrag en gewenste antwoorden deel 2

Jouw vrolijke ventje is veranderd in een robot. Een robot dat gewenste antwoorden geeft. En jij kunt er niks meer aan doen. Heel soms laat hij nog een glimp zien van het overgevoelige ventje dat hij ooit was. Maar echt dichtbij komen lukt niet meer.

Hoe ouder hij wordt hoe verder hij weg drijft van alles en iedereen. Ook naar jou. Jij. Zijn moeder die hij het meest vertrouwt. Je voelt aan alles dat hij steeds verder van je weg drijft. Maar waar het hem in zit… Jij kunt je vinger er niet op leggen. Toch weet je het zeker. Hij laat ook jou niet meer het achterste van zijn tong zien.

En nu… Jaren later zit je weer tegenover een specialist. De bommen thuis zijn niet meer te doen. jouw gezin loopt op eieren en jij weet het ook niet meer. Je bent radeloos elke keer wanneer hij dingen van zich afgooit of de deur barricadeert. Het enige wat hij wilt is rust. Rust die hij niet heeft. Rust die hij niet krijgt. Rust die voor hem niet lijkt te bestaan omdat niemand naar hem luistert.

“Het verhaal steeds maar opnieuw vertellen van je leven lukt je niet.”

En dan zitten jullie ineens voor mij. Ik zie jouw zoons priemende ogen mij observeren. Aftastend of hij me wel kan vertrouwen. Het eens zo’n vrolijke, zorgeloze, overgevoelige mannetje dat is veranderd in een grote vent van 16 jaar oud die zijn emoties en pubergrillen niet meer in de hand heeft. Die steeds zijn verhaal opnieuw moet vertellen over zijn leven terwijl het niet lukt.

Door het voorgesprek weet ik al dat praten niet jouw zoon’s ding is omdat er nooit naar hem is geluisterd. Terwijl ik uitleg wat de MatriXmethode inhoud observeer ik jullie. Beiden kijken jullie me met grote ogen aan. De ene van opluchting. De ander die om hulp lijken te schreeuwen. Wanneer ik vertel dat het verhaal waarvoor je bent gekomen niet verteld hoeft te worden zie ik je zoon iets ontspannen.

“De tranen van opluchting.”

Jouw moeder wil wel haar verhaal vertellen. Ik vraag of je het goed vind. Jij zegt dat het je niet uitmaakt terwijl je wegdraait. Je lichaam spreekt boekdelen. Jouw verhaal is van jou. Van jou alleen. Ik geef aan jou door dat het verhaal gesloten mag blijven. Jouw moeder en jij hoeven niks te zeggen. De opluchting is duidelijk aan je te zien. Van achter mijn bureau zie ik je handen openvouwen en je voorzichtige blik richting mij.

Wanneer ik mijn vragen stel waarop jij antwoord mag geven en er vervolgens in stilte zelf aan gaat werken zie ik jullie zienderogen veranderen. Jij krijgt tranen in je ogen terwijl je naar je zoon staart die steeds meer onderuitgezakt en ontspannen in de stoel hangt. En ik? Ik vind het allemaal prima.

“Je bent er nog niet, maar het begin is er.”

Een uurtje later stappen jullie samen de deur uit. Waar je zoon bij aankomst met zijn schouders nog in elkaar gezakt op me af kwam lopen beent hij nu met ferme passen hoog boven jouw hoofd de gang uit. Hij straalt en lijkt bijna door de gang te zweven. We weten het allemaal: jullie zijn er nog niet. Maar het begin is er. Het eerste kleine stapje richting vertrouwen is gezet. Je zoon heeft, zonder er een woord over te vertellen, zelf het eerste deel van zijn trauma opgelost.   

Tips:

Als ouder is het verschrikkelijk als je ziet dat je kind achteruit gaat. Zeker als je ook nog niet eens gehoord wordt en je kind een nummertje lijkt te zijn geworden.

Weet dat zo´n 5% van de kinderen op welke manier dan ook extra hulp nodig heeft. Ondanks dat heerst er nog steeds een taboe op. Hulp zoeken voor je kind is ook niet niks. Maar als ouder wil je er alles aan doen om je kind de juiste hulp te kunnen geven zodat je kind weer lekker in zijn of haar vel zit en op kan groeien als een zelfstandige en gelukkige volwassene.

Wat kun je zelf doen?

• Noteer de dingen die je opvallen, zoals: Wat gebeurt er? Hoe reageert je kind? Wat is de situatie er omheen. Zijn er dingen in het verleden gebeurd die hiermee te maken hebben? Wat valt je op? Wat doet je kind anders dan andere kinderen? Hoe reageerde je kind voorheen?
• Noteer belangrijke gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld een scheiding van ouders, weinig zelfvertrouwen, ingrijpende gebeurtenissen, etc.
• Praat met je huisarts, de GGD of de jeugdarts over je zorgen.  
• Neem contact op met een wijkteam of zorgteam uit de buurt.
• Er zijn diverse instanties waar je (anoniem) je zorgen mee kunt delen. Zij kunnen je tips geven of in contact brengen met instanties of gespecialiseerde instellingen.
• Wanneer je kind op school zit, praat met de leerkracht of leerlingbegeleider.
• Vraag hulp of een doorverwijzing.
• Sommige soorten hulp kun je zonder verwijzing zelf regelen.
• Regel altijd een intakegesprek zodat jij en je kind weten wie je gaat begeleiden en of er een “klik” is.
• Wanneer de zorg is gestart en je merkt dat het niet goed gaat, maak dit bespreekbaar met de zorgverlener.  
• Vraag eventueel of een collega de zorg kan leveren. Wanneer dit niet kan/lukt, stop de zorg en zoek weer verder.
• Blijf praten met je kind. Laat hem of haar weten dat je er altijd voor hem bent.
• Blijf eerlijk naar je kind als die vragen stelt. Jij bent en blijft dan de rots in de branding waar hij altijd op terug kan vallen.  
• Zoek naar lotgenoten om je verhaal mee te delen. Want je bent niet alleen.
• Er is zowel voor jou als je kind hulpverlening is die wel naar jullie luisteren en jullie (verder) helpen.
• Kijk in je eigen omgeving of er mensen zijn met wie jij je verhaal kunt delen en waarmee je opvang kunt regelen om zelf bij te kunnen tanken. Alleen zo kun je ervoor zorgen dat je er voor je kind bent.  

Als laatste, weet dat je altijd contact kunt opnemen met bijvoorbeeld Fier via 088- 20 80 222 of met Veilig Thuis (wanneer jij je zorgen maakt over de veiligheid van je kind, jezelf of anderen) via 088-2000. Deze nummers zijn 24 uur per dag bereikbaar. In geval van nood kun je bellen met de politie via nummer 112.

Laat je in een reactie weten wat je van mijn blog vindt? Een reactie plaatsen zou ik dan ook erg leuk vinden.

Wil je zelf ook je kind verder helpen? Neem dan vrijblijvend contact met me op of boek een afspraak op www.regieopkoers.nl/reserveer/.

Volg je me ook op www.facebook.com/regieopkoers, www.linkedin.com/in/ericakoers en www.instagram.com/regie_op_koers?